دیپلماسی قرآنی جمهوری اسلامی ایران یکی از ابزارهای مهم برای تقویت روابط فرهنگی و مذهبی ایران با کشورهای مسلمان است. این نوع دیپلماسی، با تکیه بر آموزه های قرآنی و اشتراکات مذهبی، به تقویت روابط دینی و فرهنگی ایران در جهان اسلام کمک می‌کند.
برند مجموعهای از ادراکات ذهنی نسبت به چیزی است که در طول زمان در اذهان شکل میگیرد. یکی از قلمروهای برند، حیطه کشورها و ملتهاست بطوریکه تاکنون بیش از 50 کشور فعالیتهایی را بر روی برندشان متمرکز کردهاند تا جایگاه مطلوب برند کشورشان را در اذهان ایجاد کنند.
امروزه پروژه برندینگ و تصویرسازی ملی یک کشور، به عنصری اساسی برای توسعه تبدیل شده است. از اصول اساسی پروژه برندینگ ملی، گفتمان اعتماد به نفس داخلی برای بازسازی هویت ملی است.
امروزه برند شدن یک کشور و تصویر سازی مثبت و منفی از آن مبتنی است بر مولفههای مختلف قدرت نرم افزاری و سخت افزاری آن کشور. ملتهای مختلف در دنیای امروز برندینگ و تصویر خود را بر مبنای مولفههای متفاوت مانند اقتصاد، فرهنگ، سیاست، حکومتداری، توریست و .... ارائه میدهند.
دیپلماسی عمومی شیعی جمهوری اسلامی به عنوان بخشی مهم از دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارای زمینه‌هایی است که بر اساس این زمینه‌ها، ظرفیت‌ها و محدودیت‌های میدان عملیاتی دیپلماسی عمومی شیعی جمهوری اسلامی ایران پدید آمده است.
فلسفه این راهپیمایی نه محدود به شیعه که متعلق به همه مسلمانان است و باید حضور همه طیف ها و فرقه های اسلامی در این رویداد تسهیل شود. رسانه های مغرض تلاش دارند این راهپیمایی را مناسک سازی شیعیان برای کمرنگ کردن حج و در راستای جاه طلبی شیعیان جا بزنند! پوشش هدفمند خدمات رسانی اهالی بومی و غیر شیعه به زائران و حضور کاروان های اهل سنت از کشورهای مختلف که تعداد آنها در حال حاضر هم کم نیست، ضرورت دارد.
بر اساس اصل 12 قانون اساسی، با فرض این که در برخی از مناطق کشور، پیروان یکی از مذاهب اسلامی اکثریت ساکنان را تشکیل می دهند، قانون اساسی مقررات محلی را در حدود اختیارات شوراها در چارچوب موازین اسلامی و قوانین کشور به آنان واگذار کرده است.
افکار ائمه اطهار را در حوزه های عمومی شهروندان فضای مجازی ترویج دهیم. ساده ترین اقدام می تواند این باشد که برای مثال به اسم هر کدام از ائمه شیعه حساب های توییتری به چند زبان ایجاد شود و جملات و احادیث آنها ترویج شود. خروجی این اقدام ساده قطعا بیش از برگزاری کنفرانس های علمی و بزرگداشت های پرهزینه و کم بازده است.