امروزه برند شدن یک کشور و تصویر سازی مثبت و منفی از آن مبتنی است بر مولفههای مختلف قدرت نرم افزاری و سخت افزاری آن کشور. ملتهای مختلف در دنیای امروز برندینگ و تصویر خود را بر مبنای مولفههای متفاوت مانند اقتصاد، فرهنگ، سیاست، حکومتداری، توریست و .... ارائه میدهند.
برند ملی - حال سوال این است که اصولاٌ آیا دین میتواند برندینگ یک ملت برای نمایش و ارائه خودش در دنیا باشد؟ آیا برندینگ دین میتواند عنصری مثبت و تعیین کننده برای مطرح شدن یک کشور و افزایش قدرت نرم آن و متعاقباً گسترش تصویر سازی مثبت از آن کشور باشد؟ به نظر میرسد جمهوری اسلامی ایران با برندینگ دین توانسته است حوزههای نفوذ و قدرت خود را گسترش دهد هر چند این قدرت در مواقعی ضد سیستمی و در تضاد با ساختار نظام بین المللی متاثر از منافع کشورهای قدرتمند غربی بوده است. استانداردهای و هنجارهای دوگانه سیستم بین المللی، برندینگ دینی یک ملت و منافع موجه آن را به رسمیت نشناخته است به این دلیل که اصولاٌ دین و استفاده از آن به عنوان مبنای نفوذ و افزایش قدرت بر مبنای تضاد با هنجارها و منافع قدرتهای بزرگ غربی و متحدانشان است. مقاله حاضر به این امر تاکید میکند که جمهوری اسلامی ایران توانسته است با برندی دینی به تصویر سازی و ارائه خود در دنیا روی بیاورد، هر چند این تصویر سازی در مواقعی مبتنی بوده است بر ضدیت با سیستم بین الملل.
از اینجا مطالعه و دانلود کنید