گسترش صلح، به‌عنوان هویت ملی، برجسته‌ترین ویژگی سیاست خارجیِ پساجنگ سردِ کشور کوچک نروژ است.
ریزکشور نروژ، در دیپلماسی صلح نامبردار شده و بر خلاف نظریه‌های سنتِی روابط بین الملل (توجه به سخت‌افزارِ قدرت و اهمیت‌یافتنِ کشورها/قدرت‌های بزرگ) توانسته است با تمرکز بر قدرت نرم نهفته در مزیت‌های نسبی، برندی فراملی و تصویری ارزشمند از یک میانجی قابل احترام در منازعات داخلی و بین‌المللی خلق کند.