در سال‌های اخیر روند روبه رشدی در بهره‌برداری از مفاهیم برندسازی ملی ایجاد شده است. تمرکز اصلی آن تلاش‌ها بر ایجاد تمایز و جذابیت در کلاس جهانی است که قدرتمند و منحصربه‌فرد باشد تا برای اهداف مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. این وظیفه را از وظایف مدرن دولت‌ها در قرن بیست و یکم می‌دانند که به‌دلایل مختلف در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.