در سال‌های اخیر روند روبه رشدی در بهره‌برداری از مفاهیم برندسازی ملی ایجاد شده است. تمرکز اصلی آن تلاش‌ها بر ایجاد تمایز و جذابیت در کلاس جهانی است که قدرتمند و منحصربه‌فرد باشد تا برای اهداف مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. این وظیفه را از وظایف مدرن دولت‌ها در قرن بیست و یکم می‌دانند که به‌دلایل مختلف در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
برند ملی - مقاله پیش‌رو به مفهوم‌پردازی پیامدهای طراحی و توسعه هویت برند ملی و اجرای برنامه‌های برندیابی برای جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه پژوهش کیفی بوده است. بر این اساس با بهره‌گیری از تکنیک گلوله برفی (و به‌صورت هدفمند) از یازده متخصص در حوزه‌های علوم‌سیاسی، مدیریت و اقتصاد، مصاحبه عمیق نیمه‌ساختارمند به‌عمل آمد. مصاحبه‌ها تا دستیابی به اشباع‌نظری پیش رفت، سپس داده‌ها کدگذاری و مفاهیم و مقوله‌ها شناسایی شدند. علاوه‌برآن متون مرتبط داخلی و خارجی از پایگاه‌های داده معتبر تا سال‌های 2018 بررسی و یافته‌ها با داده‌های اولیه به‌دست آمده از مصاحبه‌ها ترکیب شد. یافته‌ها حاکی از آن است که بنابر دلایل متعدد، می‌بایست گفتمان برندیابی‌ملی در اولویت برنامه‌های کشور قرارگیرد، چرا که علاوه‌بر اجبار ناشی از توسعه فضای رقابت در جذب گردشگران، سرمایه‌گذاران، نخبه‌های علمی و ...، ضرورت بازسازی برند ملی با هدف رفع کلیشه‌های منفی (به‌دلیل تلاش رسانه‌ای نظام سلطه) از اهمیت دوچندانی برخوردار شده است.
برای مطالعه اینجا کلیک کنید