نوشت افزار به عنوان محصولی فرهنگی و یکی از زیرشاخه های راهبردی صنایع خلاق، با زندگی روزمره اکثر افراد جامعه (به ویژه کودکان و نوجوانان) عجین است. با وجود رشد چشمگیر زیست بوم نوشت افزار طی یک دهه اخیر، همچنان از لحاظ فرهنگی، غلبه با محصولات شخصیت محور معارض (عمدتاً آمریکایی) است. اسناد و مصوبات موجود در این حوزه به رغم تمرکز بر ابعاد فرهنگی، به تکرار سیاست های کلی حوزه فرهنگ محدود شده و جهت راهبردی مشخصی را نمایان نمی کنند. مصوبات قوه مجریه نیز اگرچه بر تسهیل گری و حمایت از محصولات تولید داخل تأکید دارند ولی نهادها و دستگاه های مسئول اغلب از تعامل و توان اجرایی و نظارتی کافی برخوردار نیستند.