ارامنه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اقلیت‌های مذهبی در ایران، همواره نقش بسزایی در توسعه فرهنگی، اقتصادی، و هنری این کشور داشته‌اند. از زمان مهاجرت ارامنه به ایران، به‌ویژه در دوره صفویه، این همزیستی در قالب تعاملات فرهنگی و معماری مشترک، از جمله در کلیساهای ارامنه و مساجد اسلامی، نمود پیدا کرده است. معماری مذهبی مانند کلیسای سنت استپانوس، کلیسای وانک، تادئوس و مساجدی مانند مسجد شیخ لطف‌الله نمونه‌هایی از این تأثیرات متقابل هستند که نشان‌دهنده تبادل فرهنگی میان این دو جامعه است. مقاله ضمن بررسی تاریخی تحلیلی زندگی ارامنه در شهرهای مختلف ایران، به شباهت‌های معماری مذهبی، روابط اجتماعی و اقتصادی، و نمادهای همزیستی مسالمت‌آمیز میان ارامنه و مسلمانان در ایران پرداخته و اهمیت این همزیستی را در تاریخ ایران مورد تأکید قرار می‌دهد.

پروفسور الکساندر فدوتوف یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین چهره‌های علمی بلغارستان در زمینه مطالعات آسیایی و ایران‌شناسی بود. وی در 6 نوامبر 1956 متولد شد و در طول زندگی خود خدمات ارزشمندی به پژوهش‌های تاریخی، فرهنگی، و زبانی آسیا، به‌ویژه ایران، ارائه کرد. او به‌عنوان رئیس مؤسسه مطالعات شرق در دانشگاه صوفیه "سنت کلیمنت اوهریدسکی" فعالیت داشت و نقش کلیدی در توسعه و پیشرفت برنامه‌های آکادمیک در زمینه شرق‌شناسی در بلغارستان ایفا کرد.